สามร้อยสามสิบสอง

บ่ายวันนั้นเป็นวันที่แสนธรรมดา...จนเกือบจะสงบสุข ฉันใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่ในสตูดิโอ ร่างแบบดีไซน์ใหม่ๆ สำหรับโชว์ของวาเลรีที่กำลังจะมาถึง ฉันจมดิ่งอยู่กับสีสันและผืนผ้า ปล่อยให้โลกภายนอกเลือนหายไป เสียงจอแจของท้องถนนในปารีส เสียงไซเรนที่แว่วมาแต่ไกล กลิ่นกาแฟจางๆ จากร้านคาเฟ่ใกล้ๆ...ทั้งหมดเป็นเหมือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ